یا سیدالشهدا(ع):
((محفل که به منزل شده حاصل همه با دل رسیدم.))عالم منزلی است به میهمانی در محضر خداوند!
ای کاش که عشقت به دلم خوب سرشته شود
                                                                                        از خون دلت در لوح دل بغض نوشته شود
ای کاش سراپا ز دلم شنع زدوده شود
                                                                                        امضای نوازش ز تو ، جبران گذشته شود
یا علی بن موسی الرضا(ع)ادرکنا:
گر رضا(ع) آید به دل آری غمی نیست
                                                                    لیک گر دل در حرم شد ماتمی نیست
گر نباشد پای رفتن در حرم ، حتم!
                                                                    حتم! گویم از جفایی مرهمی نیست!
این شکایت وقت مردن در دلم هست
                                                                    یا الهی بی رضا(ع)یت همدمی نیست
در ولایت سید علی ای:
چاره کن دل را که رهبر خاتم(ص) است
                                                                    پاره پیراهن حسین(ع) را ماتم است
با خمینی ، ای ، هم ره است
                                                                   این همان دین از رسولش خاتم(ص) است
برای سردار دل ها شهید حاج قاسم سلیمانی:
چون صحبت غم ها ز گذر رفت به منزل رسیدم
                                                                                    دنیا همه تعطیل و با صبح به محفل رسیدم
بر دامن دلدار ، نهادم سر و جان ، تازه شدم!
                                                                                   آسوده ز هر اهرمنی بر همه حاصل رسیدم.
این بار دگر فرصت دیدار تو چون شد و کجایی؟
                                                                         فرصت که نشد تا به سؤالی همه با دل رسیدم
با دوست به منزل که رسیدم نم محفل بسرشتم
                                                                         محفل که به منزل شده حاصل همه با دل رسیدم.
تقدیم به شهدا و سیدالشهدا(ع)و در عشق سید علی ای حفظه الله:
ایمن از نظر بد اغیار،شهید نظر می کند به وجه الله
من چه گویم از نظر که با نظر آسوده ام
                                                                             من چه گویم از خطر که در خطر آزموده ام
من چه گویم از پدر که با پدر شب دیده ام
                                                                              من چه گویم از ظفر که با ظفرها بوده ام
مادرم در این سخن که با خطر آورده ام
                                                                              من چه گویم نقد شر در نقد شر شالوده ام
                                                                                                                                    
                                     
رسیده ام به در سزا شد تا بیایی
                                                                کشیده ای به سر نوازش از شفایی
نباشد بی تو دل،نباشد بی تو دلبر.
                                                                خمیده ام ز غم ، نباشد از جفایی؟
انتخاب خوب را:
نگاه کن کشف حقیقت بی وقت بطیلت!(بدون وقت بطالت)
                                                                       به راه کن عقل ضعیفت با روح دلیلت.
وسعی کن راه حقیقت با سعی تو ممکن،
                                                                       خدای معیار حقیقت در مکر و حیلت!
و مشق کن صمغ وجودت با مشق امامت
                                                                       و با توبه ها،بشود درمان سعی قلیلت.
 
هر ذرّهی تو تار به عالم حسین(ع)
                                                                          هم پود وجودی و تویی نور به عین
 ای پود دلم مشق به تارم همه سان
                                                                          هم تار دلم عشق به پودم  برسان
 
 مهلت که تمامش به تباهی شده،هین                                               هین(خوار و ضعیف)
                                                                           دل را بکشان در ره عشقت شه دین
 
در دل که نگاهت بتپد  ناز صفا
                                                                           حاصل زنگاهت بشود کور شفا
در بطن وجودی ز چه آشوب شود؟
                                                                            از غیب شفایت برسد خوب شود.
در بطن وجودی ز چه آشوب شود؟
                                                                            باطل همه زائل شده سرکوب شود
این بار نمایان بشود بطن وجود
                                                                            سرشار عدالت و  خرامیده به جود
.
 
ای ساده دلت بار بیاور
                                                             محکم چو درختی که تناور
با هر که غریبه نکنی خو
                                                            از خوی بدش زهر به باور
چون زهر به باور زده کافر
                                                           آفت به سرشت است شناور
اندازه نگه دار که نکو شد
                                                           عاقل نکند چاره به کافر
.
تخریب ز سازش شده آسان
                                                          چون ساخت نشد در بده بستان
در این طرفش شهد مدارا
                                                          در آن طرفش زهر هراسان
چون شهد بیالوده به زهری
                                                         آن شهد چو زهری است به انسان
آدم که بداند نشود این(عاقل که بداند نشود این)
                                                        با ظلم چه دستی؟که به خسران؟!
.

عید مبعث

عیدی که به آن هست محمد(ص) به رسالت
                                                                                        عاری و سلامت همه عالم ز جهالت
جهلی که دوباره بشود ورطه ی شیطان
                                                                                        از نفس هوایی به سرابی ز بطالت
از بیخ برون گشت اساسش و نماند
                                                                                        نابود! شود مکر ، ز پژواک عدالت
پرچم برسد دست امامت به ولایت
                                                                                       مهدی(عج)یل از آل علی(ع)پور رسالت
 
با مبعث نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم،سلامت عالم بشریت در برابر رذالت های جاهلانه تضمین شد و مشخص گردید اسلام کامل ترین دین برای نجات بشریت است.لذا دشمنی ها با اسلام در ورطه ی شیطان و هوای نفس است و هر کدام از دشمنی ها به مثابه ی سراب باطلی است که اساس آن از بیخ و بن خارج شده و بر اساس عدالت عاملان این دشمنی ها به همان اندازه دشمنی عقوبت می بینند،تا وقت جاری شدن عدالت در دین اسلام به امامت حضرت مهدی(عج) حوادث گوناگون رخ می دهد که رنج غیبت امام زمان(عج) برای جاری شدن عدالت اسلام بر همگان حادث می گردد،از آنجایی که اسلام کامل ترین دین برای نجات بشریت برپا شده و استحکام یافته است،امامت بر تحولات تا ظهور حضرت مهدی(عج) در چارچوب اسلام است.بنابراین تحولات دین اسلام متوقف در بعثت و دوران نبی اکرم(ص) که صدر اسلام است نمی باشد بلکه بعثت و حیات طیبه ی نبی اکرم(ص) در تحولات اسلام همیشه وجود دارد و تحولات دین اسلام جاری،ماندگار و همیشگی است.می توانیم بگوییم هم اکنون نبی اکرم(ص)زمامدار امت اسلام است و این مسئله همواره جاری ماندگار و همیشگی است.بنابراین اگر دوران امامت حضرت علی(ع) تا امامت حضرت صاحب امان(عج) مطرح شده است زمامداری پیامبر(ص) در تحولات اسلام و بر امامت امامان معصوم(ع) همواره جاری،ماندگار و همیشگی است.می شود فهمید اسلام روز به روز پیشرفته تر می شود.در دوره ی فعلی امام زمان(عج) در غیبت،امامت امت اسلام را از نبی اکرم(ص) بر عهده دارند و رابطه ی وصف ناشدنی ایشان با امت اسلام توسط ولایت فقیه نشان دهنده ی پیشرفت قابل توجه در دین اسلام می باشد.پیش از به امامت رسیدن امام زمان(عج) جامعه ی اسلام خصوصاً در دوران امام حسن عسگری(ع) با مفهوم دسترسی سخت تر به امام(ع) آشنا شده است و سپس در دوران امامت امام زمان(عج) امت اسلامی دسترسی تکامل یافته تر را درغائب شدن امام زمان(عج) ابتدا در غیبت صغری و با تکامل بیشتر در غیبت کبری  در کارنامه ی خود دارد.از یک طرف شدت دشمنی با امت اسلامی و از یک طرف دسترسی تکامل یافته تر برای دریافت مفاهیم اسلام از امام زمان(عج) را می بینیم.مسئله ی مهم این است که اراده ی الهی بر این است که  با شدت روز افزون دشمنی با امت اسلامی دسترسی تکامل یافته تر برای دریافت مفاهیم اسلام از امام زمان(عج) در پرده ی غیبت محقق شود.و پس از تکامل امت اسلامی امام زمان(عج) طبق اراده ی الهی برای از بین بردن رذایل جاهلانه نفسانی و شیطانی که در مقابل اسلام مدعی شده اند در میان امت اسلامی حاضر می گردند و تمامی خسارت های ناگوار که بر امت اسلامی تحمیل شده رفع می گردد و عدالت در سلامت کامل برقرار می گردد.در حال حاضر جامعه ی اسلامی با دسترسی تکامل یافته امت اسلامی به امام زمان(عج) روز به روز پیشرفته می شود و دسترسی به امام زمان(عج) از طریق ولایت مطلقه ی فقیه جامعه ی اسلامی را مدیریت می کند.و تلاش دشمن برای کشف چگونگی این مهم به تکامل جامعه ی اسلامی و نزدیک شدن ظهور امام زمان(عج) و نابودی دشمنان اسلام و تحقق عدالت منجر می شود.
 

به مناسبت شهادت امام کاظم(ع) مصادف با نوروز

تقدیم به امام کاظم(ع):
هر روز به غم شد،که به دیروز سر شد
                                                                        نو روز به غم شد، که خرامان به در شد
موسی بن جعفر(ع)که در حصر امامت
                                                                        هم محور هستی و به شیعه سپر شد.
 
تقدیم به مادران شهید،همسران شهید و مادرانی که مسئولیت زندگی را به سختی بر دوش می کشند:
مادر به کجایی؟دم نو روز به این غم
                                                                        چون حصر جوانی که به داغی ز پسر شد
بابا به کجایی ؟دم نوروز به این غم
                                                                        در ماتم مادر! به جوانی چو پدر شد!
تقدیم به پرستاران و کادر درمانی که در مبارزه با بیماری سختی های فراوان را متحمل شده اند:
زینب(س) که پرستار امامت به شهامت
                                                                             مرهم به پرستار رسان دخت امامت
از رنج امامت که رسیدی به شهادت
                                                                             در رنج،شفایت بشود سوی سلامت
 

آئینی

الهی میل ما با میل تو هست

                                                                          الهی خیل ما در ذیل تو هست

اگر بر خصم باریدی به رگبار

                                                                          الهی خیل ما در سیل تو هست

الهی راه ما هموارتر کن
                                                                           ز لطفت زاد ما پربارتر کن
نباشد، راه عصیان ،دل براند
                                                                           له ها همی رخسار تر کن
 
یا علی بن موسی الرضا(ع)ادرکنا:
گر رضا(ع) آید به دل آری غمی نیست
                                                                    لیک گر دل در حرم شد ماتمی نیست
گر نباشد پای رفتن در حرم ، حتم!
                                                                    حتم گویم از جفایی مرهمی نیست!
 
 
الهی در شگفتم از نفوذت در جهان
                                                                           نمایان هست آثارت و می ماند نهان
شهان آشوب ها دارند از این هیبتت
                                                                           که گاهی می بری پائین شهان،بالا کهان
 
 
برای مادرم:
زخم بر بازوی دستم چون فاطمه(س)
                                                                    پشت در من سوختم ، دل بی واهمه
صبر زینب(س)،با علی(ع)هم معنا شده
                                                                    خم،محمد(ص) با علی(ع) شد در خاتمه.
 
        
برای شهیدان:
عالم ز جفا هرزه نگردید
                                           دشمن ره معنا که نفهمید
ظاهر که به دین شد ره خلعت
                                          جاهل ز قفا زهر گوهر دید
شهدی ز شهادت دم هستی
                                          از پیکر قاسم(ع)همه بارید
قاسم(ع)به کجایی دم این غم؟
                                           یاور به خدایم و چه خندید!
هم سال تو شد دل به شفایت!
                                           در باغ شهادت گل تن چید./
                                   
حیدر(ع) به شفا خشم پوشاند
                                              زینب(س) به شکایت چه سوزاند
حیدر(ع) به کجایی دم این خصم؟
                                               باور ز خدایم ، که به جا ماند!
تا صبح ظهوری که نهان است
                                              حیدر(ع) شب دین را به پگه خواند!
 
در وصف ایران:
سرما زده ای از بد دوران
                                             در  باد شدی همره بوران
رگبار شدی از شب خاطر
                                             در ابر سیاهی رد باران
برفابه به رودی چه خروشان
                                             خونابه شدی در رگ شیران
بهمن شده از آه یتیمان
                                             یخ زد به تنت دام اسیران
چون یخ زده برفی به بلوری
                                             در  چال  گریبان دلیران
وقتی به تنت زخم بساید
                                            آماج تگرگی به شروران
از سوز دلت سوز خزان ها
                                             پاسوز زمستان کویران
مه گون ز سپیده گم تاری
                                            آنگونه که مه شد به تراران
چون صبح بباریده ی برفی
                                            خورشید تلا لو شده ایران
 
خوشا به حال شیعیان امام حسین(ع):
ثابت شده در ما مل تو از دم هستی
                                           زائل شده از ما به شفا غفلت پستی
اینگونه رساندی به دلم مشهد روحت
                                          اینگونه کشیدی به سرم راحم دستی
مولا برسان سوی ظهورش و به رجعت
                                           مارا برهان از غم دوران و الستی
 
عشق ولایت:
بی عشق ولایت به منزل نرسی
                                           بی عشق ولایت به محفل نرسی
تاریک دلان عشق ندارند همی
                                           بی عشق ولایت به حاصل نرسی
 
 
دلباخته:
در ظلمت شب کار دلش ساخت
                                               ترسید به یکباره دوان تاخت
چون دور که شد از گذری سخت
                                               برگشت نگه را به تو انداخت
آسوده دلش از نگهت گشت
                                               آنگونه که دل را به دلت باخت
 
الهی:
حال دل را با تو گفتن خوش است
                                                وقت غم با تو نشستن خوش است
راز دل از تو شنیدن خوش است
                                               از پلیدی ها گسستن خوش است
عشق دلداران بساطش از تو گشت
                                               عشق را در تو شکفتن خوش است
 
ساختن مطابق اراده ی الهی:
 
ساختن از مشق او حاصل شود.
                                               صنع ها در عشق او قابل شود.
گر نباشد میل او در صنعتی
                                               ساختن زائل ، همی باطل شود.
 
 
یا الهی:
غلط کردم که شاید اذن نداشتم
                                               ببخشا چون که هستی در سرشتم
گناهانم ببخشا تا برایم
                                               شود آسان برایم سر گذشتم
 
 
 
 شبی بارید از غم تا به صبحی
                                              و شسته شد ز غم آماج قبحی
ز آن روزی سراسر تازه تر

مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها